هرکه را رسمِ
وفاداری به جاست
با الفبای «صَفَر» دَردآشناست
صادِ آن صافی
شدن بی غَلّ وغَش
کربلا تا کوفه
را سعی و صفاست
فاء این ماهِ خدا، فردوسِ
عشق،
فیضِ عُظما بُردن از اشک وعزاست
از نفیر ماه
حُزنِ اهل بیت
ناله هایی در
نوای نینواست
تعزیت گوی خدا
خیل مَلَک
اربعین در هر
صَفَر همراهِ ماست
«اربعین» آغاز حرفش با الف
اَلفُ اَجرٍ فِی المَصائِب، اَو بَلاست
بای آن بانویی
از بـنت الهُدا
کوه صبرو طاقت اندرکربلاست
عقدِخون بستن
درعین اربعین
رسمِ عُشّاقِ حسینُ
اَتقیاست
یای آن یا
لَیتَنا کُنّا مَعَک
بی دغلبازی وَ
بی رنگ وریاست
نونِ آخرنوشدارویی
عجیب
از برای دردِ بی
درمانِ ماست
کار زینب در صفر
افشاگریست
خطبه هایش چون
علیِّ مُرتَضاست
آخِرِ این ماه
پُر اندوه و غم
وامحمّد ،
واحَسَن اَو، وست
غلامرضا مهدوی
هرکه را رسمِ
وفاداری به جاست
با الفبای «صَفَر» دَردآشناست
صادِ آن صافی
شدن بی غَلّ وغَش
کربلا تا کوفه
را سعی و صفاست
فاء این ماهِ خدا، فردوسِ
عشق،
فیضِ عُظما بُردن از اشک وعزاست
از نفیر ماه
حُزنِ اهل بیت
ناله هایی در
نوای نینواست
تعزیت گوی خدا
خیل مَلَک
اربعین در هر
صَفَر همراهِ ماست
«اربعین» آغاز حرفش با الف
اَلفُ اَجرٍ فِی المَصائِب، اَو بَلاست
بای آن بانویی
از بـنت الهُدا
کوه صبرو طاقت اندرکربلاست
عقدِخون بستن
درعین اربعین
رسمِ عُشّاقِ حسینُ
اَتقیاست
یای آن یا
لَیتَنا کُنّا مَعَک
بی دغلبازی وَ
بی رنگ وریاست
نونِ آخرنوشدارویی
عجیب
از برای دردِ بی
درمانِ ماست
کار زینب در صفر
افشاگریست
خطبه هایش چون
علیِّ مُرتَضاست
آخِرِ این ماه
پُر اندوه و غم
وامحمّد ،
واحَسَن اَو، وست
غلامرضا مهدوی
هرکه را رسمِ
وفاداری به جاست
با الفبای «صَفَر» دَردآشناست
صادِ آن صافی
شدن بی غَلّ وغَش
کربلا تا کوفه
را سعی و صفاست
فاء این ماهِ خدا، فردوسِ
عشق،
فیضِ عُظما بُردن از اشک وعزاست
از نفیر ماه
حُزنِ اهل بیت
ناله هایی در
نوای نینواست
تعزیت گوی خدا
خیل مَلَک
اربعین در هر
صَفَر همراهِ ماست
«اربعین» آغاز حرفش با الف
اَلفُ اَجرٍ فِی المَصائِب، اَو بَلاست
بای آن بانویی
از بـنت الهُدا
کوه صبرو طاقت اندرکربلاست
عقدِخون بستن
درعین اربعین
رسمِ عُشّاقِ حسینُ
اَتقیاست
یای آن یا
لَیتَنا کُنّا مَعَک
بی دغلبازی وَ
بی رنگ وریاست
نونِ آخرنوشدارویی
عجیب
از برای دردِ بی
درمانِ ماست
کار زینب در صفر
افشاگریست
خطبه هایش چون
علیِّ مُرتَضاست
آخِرِ این ماه
پُر اندوه و غم
وامحمّد ،
واحَسَن اَو، وست
غلامرضا مهدوی
امشب صفای عالمِ بالا مُضاعف است
لُطف وعطای خالقِ یکتا مضاعف است
دُردی
کشانِ خیلِ مَلَک باده می بَرَند
خُمها
زِ مَی لبالب وصَهبا مضاعف است
رقصِ ستاره های مدینه چه دیدنی ست!
سرمستیِ ملائِکِ زیبا مضاعف است
بر دَف زننــد شـــورِ تَـوَلاّی مُجتبــی
شکرانه های کوثرِ طاها مضاعف است
گل
داده است باغِ مُصَفّای بوتراب
شیداییِ
شقایق و مینا مضاعف است
آماده
گشته خوانِ کرامت که گُستَرند
دربیتِ
مُصطفی که توَلاّ مضاعف است
بر
سفره ی صیامِ گلستانِ "هَل اَتی"
شهدِ
لبانِ غنچه ی فردامضاعف است
درشامِ
روزه داری و بَر خوانِ مُرتضی
طعمِ
غذای حضرت زهرا مضاعف است
بر دامنِ سعادتِ
خَیرُالنّسا بتول،
انواری ازکرامتِ والا
مضاعف است
چشم وچراغِ خانه ی
مولا علی رسید
زیبائیِ دونرگسِ شهلا
مضاعف است
با آن که مجتبی حسن
وسِبطِ اکبر است
مَهجوریِ ولادتِ آقا
مضاعف است
مغمومِ درامامت
ومدفونِ در بقیع.
مظلومی شهادتِ مولا
مضاعف است
قرآنِ ناطق است وغَزَل
دونِ شأنِ اوست
شرمندگیِّ شاعرِ شیدا
مضاعف است
درباره این سایت